محمد اسماعیل رضوانی
کتاب‌هایی که دربارۀ تاریخ عریض و طویل ایران، آنچه از آغاز تا کنون تألیف شده است همه تاریخ سیاسی و دیپلماسی و در پایان شرح حالی کوتاه از علما، وزرا، شعرا و هنرمندان است. مورخین ایرانی چه مورخینی که بر حسب فرمانشاه یا حاکم و چه به قصد راه یابی در دل فرمانروای وقت و دریافت جایزه و انعام و تحصیل قوت لایموت و چه از سوز دل به قصد بیرون ریختن عقده های درون و انتقام گرفتن از بیدادگری بیدادگران قلم به دست گرفته اند و به تاریخ نوین پرداخته اند هیچکدام جامعه را محور تاریخ قرار نداده اند، هم اکنون نیز چنین است….
گنجینه اسناد، دوره 1، شماره 4و3، زمستان 1370، صفحه 58-76
