نویسنده: مژگان خان مرادی
چکیده: تا کنون درباره موسیقی و آلات مورد استفاده در دورۀ اشکانی، پژوهش چندانی صورت نگرفته؛ حال آنکه منابع تاریخی و به ویژه داده های باستان شناختی موجود، اطلاعات ارزنده ای در این خصوص در اختیار محققان قرار می دهند. پیکرک ها، پلاک های سفالی، صحنه های حک شده بر روی ریتون ها و نقاشی های دیواری، از مهمترین منابع موسیقی اشکانی به شمار می روند؛ به طور کلی سازهای این دوره در سه دستۀ اصلی سازهای بادی (نی، دو نی و فلوت)، سازهای زهی (گیتار، تار، تنبور، چنگ و عود) و سازهای ضربی (دف، طبل و سنج) قابل بررسی هستند. این سازها به صورت انفرادی و یا با سازهای دیگر به وسیلۀ گروه های دو یا چند نفره نواخته می شدند. اشکانیان از موسیقی در رزم، مراسم مذهبی، بزم و مراسم رسمی استفاده کرده و نمی توان از نقش مهم گوسان ها در این امر غافل بود؛ زیرا آنان در انتقال تاریخ شفاهی این دوره و روایات مختلف، نقش اساسی داشته و در اجتماع و دربار جایگاه مهمی داشته اند.
مطالعات ایرانی، سال چهاردهم بهار و تابستان 1394 شماره 27
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
