نویسنده: مهدی صحراگرد
عهد ناصری از دوره های درخشان تاریخ خوشنویسی ایران است. چند تن از بهترین نستعلیق نویسان تاریخ در این دوره ظهور کردند، شیوه های نوی برای برآوردن نیازهای روز تجربه شد، و بسیاری از قالبها و شیوه های پیشین تکامل یافت. از علل پیشرفت خوشنویسی در دورۀ ناصرالدین شاه یکی زمینۀ مناسبی بود که در دورۀ پدران او – فتحعلی شاه و محمدشاه – مهیا شده بود؛ دوم اینکه ناصرالدین شاه در قیاس با دیگر شاهان قاجار محیطی مناسب تر برای فعالیت هنرمندان فراهم آورد و خود نیز با فراغتی افزون تر به یادگیری هنر می پرداخت.بی شک خوشنویس بودن او در کنار علاقه اش به یادگیری دیگر هنرها عاملی مهم در تشویق هنرمندان زمانش بود. از ناصرالدین شاه آثاری به قلم نستعلیق و شکسته نستعلیق به جا مانده است. نسخه ها و مرقعات آن روزگار و نیز ارتباط برخی از هنرمندان با ناصرالدین شاه شواهدی برای شناسایی وضع خوشنویسی در آن دوره است.
گلستان هنر، 1386 شماره 8
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
