فرامرز جلالت
چکیده: یافتن مآخذ قصص و تمثیلات از آنجا مهم است که به واسطۀ آن به سرچشمۀ فکر و اندیشۀ افراد می توان پی برد، و میزان بهره مندی اشخاص از منابع و افکار گوناگون را مشخص کرد.
در این مقاله که با تکیه بر منابع فارسی و عربی پیش از سدۀ هفتم نوشته شده، معلوم می شود که سعدی برای ساختن حکایاتو تمثیلات، وامدار آثار فارسی و عربی نویسندگان پیش از خود می باشد؛ به ویژه ایرانیانی که در زمینه های مختلف به زبان عربی، کتاب نوشته اند. همچنین در آن، برخی از عیوب پژوهش پیشینیان اصلاح شده و برخی از نظرات موجود در مورد سعدی و آثارش با دلیل و سند متعادل گشته است.
با آگاهی به مآخذ گفتار سعدی، نوشته های او را از چند جهت می توان از دیگر آثار متمایز دانست: یکی حسنانتخاب او که نشان خردمندی و تیز هوشیش می باشد، دومی سبک و شیوۀ بیان او، و سومی بهره گیری از افکار بزرگان و اندیشمندان جامعۀ بشری برای غنا بخشیدن به افکار و فرهنگ ایرانیان است.
ادبیات فارسی دانشگاه آزاد مشهد1386 شماره13
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
