مصطفی رستمی؛ محمدرضا چیتساز؛ مصطفی منصورآبادی
چکیده: دوره ساسانیان از دورههای اعتلای هنر و تمدن در ایران پیش از اسلام است. در این دوره جایگاه هنر و هنرمند در مقایسه با دورههای پیش از خود، از شکوفایی قابل وصفی برخوردار شد. از جمله هنرهای این دوره، هنر موسیقی است که در دربار پادشاهی و درون جامعه مردم جایگاه بهسزایی داشته است. از نشانههای ترویج و جایگاه موسیقی در دوره ساسانیان میتوان به نگارهها، سفرنامههای سیاحان غربی و اشارههای آنها به موسیقی عصر ساسانی در این زمان اشاره کرد. نگارههای به جای مانده از عصر ساسانیان که به طور کلی بر روی نقشبرجستههای سنگی، ظروف فلزی و دیوارنگارهها مشاهده شده، از جمله مهمترین منابع در خصوص مطالعه موسیقی و سازهای موسیقی در این دورهاند. در بعضی از این نگارهها تصاویر همراه با شاخههای انگور و موجودات اسطورهای در کنار یکدیگر قرارگرفتهاند. در نگارهها نوازندهها در حال اجرای سازهای زهی، سازهای بادی، سازهای کوبهای و سازهای خودصدا تصویر شدهاند. از بین این سازها، سازهای بادی بعد از سازهای زهی بیشترین تصاویر را شامل میشوند. نتایج حاصله از این پژوهش حاکی از آن است که سازهای بادی تصویر شده بر نگارههای این دوره شامل سازهای سیرینکس، نی دوتایی، مشتک، سرنا، کرنا و بوق است.
منبع: باغ نظر،دوره 12، شماره 33، تیر 1394
