نویسنده : رضوان مساح
تحریر، محل نزاع
ذوالقرنین، نامی آشنا برای عمۀ کسانی است که در حوزه مطالعاتی علوم قرآنی یا تاریخ به پژوهش پرداخته اند. این نام یا لقب، دوبار در قرآن کریم، سوره کهف، آیات 83 تا 97 آمده و حجم گسترده ای از آرا و گفتار مفسران به عربی یا فارسی را به خود اختصاص داده است که البته اهمیت موضوع را نیز به گونه ای نشان می دهد. داستان ذوالقرنین آنچنان جذاب بوده که گاه از آن با نام «احسن قصص الملوک» یاد شده است.
علاوه بر این، نام ذوالقرنین در بسیاری از احادیث و روایات منسوب به حضرت رسول (ص)، علی (ع)، امام جعفر صادق و امام باقر (علیهما السلام) آمده است که ارزش و اعتبار تاریخی و صحت و سقم برخی از آنها جای گفت و گوست؛ برای نمونه قرطبی روایتی از طبری نقل کرده است که بنا بر آن، حضرت رسول (ص) ذوالقرنین را جوانی از «روم» خوانده اند، اما قرطبی خود این حدیث را «واهی السند» شمرده است….
منبع: آینۀ پژوهش، دوره 20، شماره 119، زمستان 1388
