نویسنده: بهروز الیاسی
چکیده: تقدس از آغاز تمدن های قدیم مانند مصر، یونان و ایران باستان و بین النهرین در خط و خوشنویسی مطرح بوده است اما دامنه تقدس در ادیان الهی و مخصوصا دین اسلام گسترده تر می گردد. تقدس به واسطه ارتباط انسان با خدا در آثار هنری معنی پیدا می کند، حکما و متفکرین اسلامی به تبیین چگونگی این ارتباط در هنر می پردازند. در واقع حکمت با واژگان زیبایی شناسی خاص خود، کلید فهم تقدس و کشف زیبایی در خوشنویسی اسلامی است که به فرهنگ عام و علم عرفان و تصوف نیز دامن می زند. نشانه های مقدس و سمبلیک در خوشنویسی اسلامی به وفور یافت می شود که علاوه بر محتوا در فرم (ریخت) نیز قابل رؤیت است. خوشنویسی اسلامی می تواند از نظر محتوا مقدس باشد ولی فرم به طور ذاتی، حتی با داشتن صفات والایی و زیبایی، مقدس نیست.
رهپویه هنر 1387 شماره 5
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
