نویسنده: کامران صفامنش
مترجم: پروانه نادرنژاد
تاریخ نگاری ایران در قرن بیستم در خصوص همبستگی دولت ملی تا حد زیادی به واسطه پروژه های سیاسی بحث انگیز شکل گرفته است.(تاریخ نگاری) نوشتن درباره مردمی است که از مرحله ای منفعل به مردمانی با اراده و مصمم بلوغ یافته اند (تبدیل شده اند) که از طریق دولتی مدرن با مرزهای باثبات و مشخص ملی که قاطعانه بر گذشته ضبط شده و ساخته شده و ماندگاری تکیه دارد که این گذشته به طور قوی و بیش از پیش از طریق سیاست کنونی بازسازی شده است. تلاش برای (یافتن) ریشه ها و زمینه های تاریخی برای زندگی مردم در قلمرویی مشخص و دارای هویت شناخته شده ضرورت دارد و حتی به عنوان ملتی ارضی تا تداوم ارضی داشته باشند. اما این امر اغلب منجر به استقلال آنها می شود….
پیام بهارستان، سال پنجم بهار 1392 شماره 19
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
