محمد جعفری قنواتی
پروفسور خدایی شریف نظریه‌پرداز، منتقد ادبی و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه دولتی تاجیکستان در سن 80 سالگی به ابدیت پیوست.
خبر را دیروز از دوست ارجمند دکتر باباخانی که در شهر دوشنبه هستند، شنیدم و برای ساعتهای متوالی در بهت فرو رفتم. بارها و بارها دیدارهایی را که با او داشتم مرور می‌کردم؛ سخنان علمی و دقیق وی، نکات ارزشمندی که از هر متنی برداشت می‌کرد، باریک بینیهای او، تواضع علمی و سرانجام شرافت آموزگاری و معلمی وی.
استاد خدایی شریف در روستای چارف ناحیۀ درواز استان بدخشان تاجیکستان متولد شد. وی سال 1961 از دانشگاه دولتی تاجیکستان در رشتۀ زبان ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد و تا پایان عمر پربرکتش در همین دانشگاه به تدریس ادبیات فارسی مشغول بود. استاد کتابها و مقالات فراوانی تألیف کرده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود: نظریۀ نثر در ادبیات فارسی؛ شاهنامه و شعر زمان فردوسی که هر دو کتاب به خط فارسی در ایران نیز منتشر شده‌اند؛ بلاغت و سخنوری؛ حکیم سخنور؛ راز جهان؛ صوت عجم.
استاد خدایی شریف در رسمیت بخشیدن به زبان فارسی در تاجیکستان به همراه سایر روشنفکران آزاداندیش و ملی نقش مهمی ایفا کرد. مقاله‌های فراوانی از استاد در دائرة‌المعارفهای ایران منتشر شده است. زمانی که در تاجیکستان تحصیل می‌کردم این افتخار نصیبم شد که ایشان مقرض رسمی رساله‌ام در جلسۀ دفاع باشد.
یاد و خاطرۀ استاد خدایی شریف گرامی باد
