مهدی فرهانی منفرد
چکیده: در منابع دوران حکومت تیموریان در ایران، دربارۀ روابط میان ایران و توران دو نگرش دیده می شود. در دسته ای از منابع، نگرش به طور کامل نظامی است و شرف الدین علی یزدی (د.787 هجری قمری) نماد این نگرش است. در دهه های پایانی حکومت تیموریان، نگرش فرهنگی جایگزین نگرش نظامی شد.نماد برجستۀ این دوران، امیر نظام الدین عایشیرنوایی (د.906 هجری قمری) است که هم احیاگر زبان و ادبیات ترک و هم حامی ادبیات فارسی و ادیبان، هنروران و دانشمندان ایرانی بود. این مقاله، ضمن مطرح ساختن هر دو نگرش، می کوشد دیدگاههای یزدی را به عنوان نماد نخستین نگرش تشریح کند.
تاریخ، پاییز 1381 شماره 3
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
