سید محمد موسوی بجنوردی
چکیده: نویسنده در ابتدا به شرح حال زندگی شیخ شهاب الدین سهروردی و ذکر داستان هایی از ابن ابی اصیبعه در مورد شیخ می پردازد.
سپس به داستان حی بن یقظان و مهمترین اسباب دلمشغولی انسان و آن اینکه غریب چگونه می تواند به وطن بازگردد اشاره می کند.
همچنین در این مقاله عقیدۀ شیخ سهروردی در فلسفه بیان می شود که وی فلسفه ای را که هدفش این نباشد که شخص فیلسوف متحقق به حقایق معنوی و روحانی شود جز ادعای محض چیزی نمی داند و پس از آن به تعریف حکمت اشراق می پردازد و به تقسیم بندی حکیمان در این کتاب اشاره می کند که حکیمان چند دسته هستند، گروهی را حکیم الهی می داند و گروهی دیگر را حکیم بحاث که اهل تأله نیستند و حکیم الهی نیز بر چند دسته تقسیم می شود و در پایان با اشاره به نظر سهروردی در مورد حکیم، بیان می کند که سهروردی حکیمی را که در فلسفه و تجربۀ روحانی و معنوی پیشرفته است در رأس سلسله مراتب حکیمان قرار می دهد و چنین حکیمی را قطب می نامد.
متین، تابستان و پاییز 1380، شماره 11 و 12
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
