علیرضا میرزامحمد
تفسیر در لغت به معنای کشف و ایضاح و تبیین است که هر چند مصدر ثلاثی مزید از باب تفعیل است، اما همان معنی مجرد خود را تأکید و تقریر می کند؛ و در اصطلاح، علمی را گویند که حقیقت معانی و مفاهیم آیات قرآن کریم را بیان کند و مضمون و مقصود و مدلول آنها را روشن گرداند. این علم شریف که از دیر باز تا کنون مطمح نظر بسیاری از دانش پژوهان مسلمان بوده است، در صدر اسلام چندان مورد نیاز نبود، زیرا وجود مبارک رسول اکرم(ص) که خود قرآن ناطق و مهبط وحی الهی بود، به حکم آیات کریمۀ «وانزلنا إلیک الذکر لتبیّن للناس ما نزل إلیهم لعلهم یتفکرون» و «وما أنزلنا علیک الکتاب الا لتبین لهم الذی اختلفوا فیه و هدیً و رحمةً لقوم یؤمنون» یگانه مرجع قویم و متین در فهم صحیح معانی و مقاصد آیات بینات به شمار می رفت.
تحقیقات تاریخی زمستان 1368 شماره 3
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
