فزون از خویش

حسن جعفری تبار

چکیده: به دشوار نیز نمی توان غیر از مولانا جلال الدین، انسانی را یافت که با هیاتی همچون هر انسان دیگر، دانشی برتر از هرآنچه گفته ایم و شنیدیم و خوانده ایم داشته باشد، او که قرعه فال به نامش زده بودند و دیدگانش به نعیم و ملکی کبیر افتاده بود، از نطق همچون اناری متراکم بر خود می شکافید و همچون موری پر توانو مصر، باری افزون بر تاب انسانی بر دوش می کشید:

یک زمان بگذار ای همره ملال

 تا بگویم وصف حالی زآن جمال

در بیان ناید جمال حال او

هر دو عالم چیست عکس خال او

چون که من از خال خوبش دم زدم

نطق می خواهد که بشکافد تنم

همچو موری اندرین خرمن خوشم

تا فزون از خویش باری می کشم

این مقاله، ملاحظاتی است بر 300 بیت نخست دفتر اول مثنوی با شرح و تفسیری بر برخی از ابیات و حدس هایی دربارۀ بعضی تعبیرهای مولانا.

پژوهشنامه فرهنگ و ادب سال دوم بهار و تابستان 1385 شماره 2

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی