محمدعلی اکبری
چکیده: در روزگار ناصرالدین شاه قاجار با تأسی از مدنیت جدید فرنگی، ایده ها و طرح های مختلفی برای بهبود اوضاع کشور و دستیابی به پیشرفت و ترقی به سبک و سیاق اروپایی عنوان شد. از جملۀ ایده های اصلاحی، طرح هایی برای بهبود ساختار حکومت بود. نظریۀ سلطنت مستقلۀ منظمه، الگویی برای تحول سازمان قدرت سیاسی بود که در این زمان مطرح شد. در این مقاله چگونگی و کیفیت تکوین این نظریه، شاخص ها و ویژگی هایش در تفریق با نظریه سلطنت مستقل – به مثابۀ گفتار رسمی سیاسی – و در ربط با افق تاریخی زمانه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.
تاریخ، بهار 1382، شماره 4
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
